1838-11-08 - Sasradiningrat kepada Residen Surakarta

Ringkasan: Keterangan tentang orang-orang yang dihukum yakni Santatruna, Jayasetra, Wirasana, Prayasemita, Trunadangsa, Nyai Kelas, Sutatruna. Untuk yang 6 orang sudah jelas kesalahan dan lama hukumannya, tetapi untuk Santatruna, karena selain merampok juga dituduh membunuh, maka hukumannya supaya ditinjau kembali. Hanya untuk Nyai Kelas supaya jangan ditempatkan di Gladag, tetapi dipisahkan ke Kepatihan. Setelah diperiksa kembali tentang Santatruna, dia memang benar tidak membunuh, tetapi sering/berani merampok kepada para pejabat/tuan-tuan, maka hukumannya dirubah dua kali lipat menjadi 16 tahun dan dibuang ke luar daerah. Perubahan hukuman ini dilaporkan kepada residen untuk mendapatkan persetujuan.

Atur tabe kula saha kaurmatan akathah-kathah, Kangjêng Radèn Adipati Sasradiningrat. Katur kangjêng tuwan mayor, residhèn ing Surakarta Adiningrat.

Sasampuning kadya punika wiyosipun. Kula sampun anampèni sêrat pêparingipun kangjêng tuwan residhèn. Kang katitimangsan Surakarta ping 29 Oktobêr taun 1838, mungêling sêrat. Kangjêng tuwan residhèn sampun anampèni sêrat karampunganipun tiyang pasakitan pêpitu, anama pun Săntatruna, Jayasêtra, Wirasana, Prayasêmita, Trunadăngsa, Nyai Kêlas, Sutatruna. Mênggah paukumanipun Ki Săntatruna wau, panggalihipun kangjêng tuwan Residhèn. Kalêrês tiyang kang angècu mawi amêjahi, mila prayogi katamtokakên. Inggal lamine kabucal. Ing mangke sêrat karampunganipun Ki Săntatruna kawangsulakên dhatêng ing kula, bilih saèstu botên mawi amêjahi ingkang mugi kakesahna, kapêsthia enggal lamine kabucal.

Wondening karampunganipun tiyang ingkang nênêm. Sampun sami andadosakên parêngipun ing kangjêng

tuwan residhèn. Ing mangke karampungan punika kaparingakên wangsul dhatêng ing kula.

Namung tiyang èstri ingkang nama Nyai Kêlas, kangjêng tuwan residhèn, botên amrayogèkakên bilih kakunjara sataun laminipun wontên ing Gêladhag. Prayogi kaêliha dhatêng kunjara ing Kapatihan.

Ingkang punika atur wangsulan kula ing kangjêng tuwan residhèn. Mênggah karampunganipun, Săntatruna, inggih sampun kula ewahi, sangking pangetang kula pun Săntatruna wau, inggih lêrês botên mawi amêjahi tiyang, ananging purun-purun angècu dhatêng para tuwan-tuwan. Mênggah paukumanipun têtêp kabucal dhatêng sabrang, laminipun 16 taun. Dados kula tikêl kalihan paukumanipun tiyang ngècu dhatêng tiyang Jawi, punika mênawi sampun amarêngi karsanipun ing kangjêng tuwan residhèn. Mênggah watêsipun ing paukuman nêmbêlas taun wau, badhe lajêng kula inggahakên dhatêng ing anggêr agêng, supados kanggea ing salaminipun. Kalihan karampunganipun tiyang durjana èstri ingkang nama Nyai Kêlas. [Kêla...]

[...s.] Paukumanipun kakunjara laminipun sataun. Punika kangjêng tuwan residhèn inggih sampun amarêngi, ananging mênggah panggenanipun wontêna kunjara ing Kapatihan. Ing sapunika Nyai Kêlas wau inggih sampun kula êlih wontên ing pirantos kunjara ing Kapatihan.

Wondening sêrat rèngrèng karampunganipun pun Săntatruna ingkang kula ewahi wau, inggih kula aturakên ing kangjêng tuwan residhèn. Asarêng kalihan sêrat kula punika, ingkang mugi kapariksaa ingkang têrang, kula sumăngga panggalihipun ing kangjêng tuwan residhèn.

Kasêrat ing dintên Kêmis n[1] tanggal kaping 20 wulan Ruwah ing taun Je ăngka 1766.