1838-07-28 - Sasradiningrat kepada Residen Surakarta

Ringkasan: Seorang Cina bernama Tiu Cin, buruh dari Tio Owah di Kaduwang, ditemukan mati terbunuh di desa Jita. Setelah diadakan pemeriksaan, tidak ada orang yang tahu siapa pembunuhnya. Akhirnya orang-orang di Jita diberi tugas untuk mencari dan menangkap pembunuhnya dalam waktu 3 bulan; baru setelah tiga bulan tetap tidak ketemu, maka orang-orang Jita harus membayar Rp. 200,- kepada ahli waris Cina itu, dan Rp. 50,- kepada pemerintah.

Atur tabe kula saha kaurmatan akathah-kathah, Kangjêng Radèn Adipati Sasradiningrat. Katur kangjêng tuwan mayor, residhèn ing Surakarta Adiningrat.

Sasampuning kadya punika wiyosipun. Kula sampun anampèni sêrat pêparingipun kangjêng tuwan residhèn. Kang katitimangsan Surakarta kaping 16 wulan Mèi taun 1838, ingkang mungêling sêrat. Kangjêng tuwan residhèn, amaringi wuninga dhatêng ing kula, wontên tiyang Cina awasta Tiu Cin. Kulinipun Babah Tio Owah, pak apyun ing Kaduwang, punika pinanggih pêjah, dipun kaniaya wontên siti dhusun ing Jita, punika pamundhutipun kangjêng tuwan residhèn. Mugi kula andhawahna parentah, atitipariksa prakawis wau, sarta siti dhusun ingkang kadhawahan ing srisakit rajapapêjah wau, katindakna kados ingkang sampun kasêbut ing sêrat anggêr, ing wusananipun kangjêng tuwan residhèn angajêng-ajêng wangsulan kula.

Ingkang punika atur wangsulan kula ing kangjêng tuwan residhèn. [residhè...]

[...n.] Kula sampun anglampahakên utusan, panèwu jêksa nagari, kalihan panèwu jêksa pradata, sakancanipun jawi lêbêt. Inggih sayêktos wontên têtiyang Cina pêjah wontên satêngahing wana, siti ing Jita wau, kapariksa dhatêng têtiyang mănca sakawan mănca gangsal utawi têtiyang dhusun ing Jita, botên wontên ingkang sumêrêp kang mêjahi, sami purun angurêbi imbar supaosipun. Wontên dene mênggah karampunganipun sampun kula rêmbag, kalihan wadana jêksa Radèn Tumênggung Amongpraja, sakănca kula wadana jawi lêbêt. Kula têtêpakên pêjah dipun kaniaya, botên kantênan ingkang amêjahi, mênggah têtiyang dhusun ing Jita, kalihan têtiyang mănca sakawan mănca gangsal wau sadaya, sami kalêrês ngupados titik tiyang ingkang mêjahi Cina wau, kula wangêni lamènipun tigang wulan. Mênawi kapanggih tiyangipun ingkang mêjahi, katura ing parentah babêstan. Mênawi botên angsal titik ing dalêm tigang wulan wau, kalêrês amêrnèkakên diyata srisakit rajapapêjah, sangking kuwasaning nagari, kathahipun [ka...]

[...thahipun] 200 rupiyah, lajêng kaparingakên dhatêng aliwarisipun Cina kang pêjah, sarta kapatrapan yatra 50 rupiyah, dados kagunganipun ing parentah.

Wondening mênggah sêrat rèngrèng badhe karampungan. Inggih kula aturakên ing kangjêng tuwan residhèn. Asarêng kalihan sêrat kula punika, mugi kapariksaa ingkang têrang, sumăngga panggalihipun kangjêng tuwan residhèn.

Kasêrat Surakarta ing dintên Sêptu kaping 6 Jumadilawal ing taun Je, ăngka 1766.