1838-12-13 - Sasradiningrat kepada Residen Surakarta

Ringkasan: Ada 4 orang Jawa (Wangsasemita, Sadrana, Citradrana, dan Pak Semi) dari Yogyakarta, menganiaya Mertadangsa dari Surakarta sehingga meninggal. Sasradiningrat memerintahkan kepada R. Tumenggung Amongpraja supaya memeriksa keempat orang pembunuh tadi, dan juga mencari keterangan dari keluarga Mertadangsa dan para tetangganya. Sudah dilaksanakan, tetapi penyelesaiannya diserahkan kepada residen.

Atur tabe kula saha kaurmatan akathah-kathah, Kangjêng Radèn Adipati Sasradiningrat. Katur kangjêng tuwan mayor, residhèn ing Surakarta Adiningrat.

Sasampuning kadya punika wiyosipun. Kula sampun anampèni sêrat pêparingipun kangjêng tuwan residhèn. Kang katitimangsan ing Surakarta kaping 31 wulan Juli taun 1838, ingkang mungêling sêrat, kangjêng tuwan residhèn anampèni paturanipun Ngabèi Martalaya, panèwu jêksa Pakauman ing nagari Surakarta, aprakawis têtiyang Jawi sakawan. Sami tiyang ing Ngayogyakarta, awasta pun Wăngsasêmita, Sadrana, Citradrana, Pak Sêmi, ingkang sami anatoni tiyang Jawi satunggil, awasta pun Mêrtadăngsa, botên antawis dangu lajêng pêjah, mênggah sêrat paturan wau lajêng kaparingakên dhatêng ing kula, pamundhutipun kangjêng tuwan residhèn. Kula andhawahna parentah, atiti pariksa prakawis wau, sarta lajêng karampungan kados adat ingkang sampun kalampahan.

Ingkang punika atur wangsulan kula ing kangjêng tuwan residhèn. Kula sampun andhawahakên parentah, dhatêng wadana jêksa Radèn Tumênggung Amongpraja, atiti pariksa prakawisipun têtiyang ing Ngayogya sakawan, ingkang sami anatoni dhatêng pun Martadăngsa, wontên Pakauman ingkang lajêng pêjah, dene aturipun tiyang sakawan wau, kalihan aturipun Ki Martadrana, ingkang gadhah griya ing Pakauman. Utawi aturipun Ki Sadrana, ing Srêrêngan.[1] Tiyang kêkalih punika sami anakipun Ki Martadăngsa, punapadene aturipun têtiyang tăngga têpalihipun ing Pakauman, kalihan ing Sêrêngan sapanunggilanipun sadaya, inggih sampun sami kawrat wontên ing sêrat. Ingkang punika pangrêmbag kula kalihan Radèn Tumênggung Amongpraja, sakancanipun panèwu jêksa nagari jêksa pradata, mupakat dhatêng prayayi kănca wadana jawi lêbêt. Mênggah karampunganipun pun Wăngsasêmita, sapanunggilanipun sami têtiyang ing Ngayogya sadaya, punika ingkang kalêrês angrampungi [ang...]

[...rampungi] parentah agêng panagari ing Ngayogyakarta.

Wontên dene mênggah sêrat papriksan wau, inggih kula aturakên ing kangjêng tuwan residhèn. Asarêng kalihan sêrat kula punika, ingkang mugi kapariksaa ingkang têrang, kula sumăngga panggalihipun kangjêng tuwan residhèn.

Kasêrat ing dintên Kêmis kaping 26 wulan Siyam ing taun Je, ăngka 1766.