Sakrama kepada Parentah Ageng Tuwan Demineg, Asisten Residen, 16 November 1837
Pencarian Teks
Lingkup pencarian: teks dan catatan-kakinya. Teks pencarian: 2-24 karakter. Filter pencarian: huruf besar/kecil, diakritik serta pungtuasi diabaikan; karakter [?] dapat digunakan sebagai pengganti zero atau satu huruf sembarang; simbol wildcard [*] dapat digunakan sebagai pengganti zero atau sejumlah karakter termasuk spasi; mengakomodasi variasi ejaan, antara lain [dj : j, tj : c, j : y, oe : u, d : dh, t : th].
Ringkasan: Pada tanggal 14 Ruwah 1765 pagi, Tio Ek, teman dari Tio Owah dirampok di Klalung, dalam perjalanan. Waktu itu temannya adalah Sakrama (kuli) yang sedang membawa barang-barang bawaannya. Termasuk Sakrama juga dipukuli, tetapi tidak sampai mati, ketika siuman ia lapor ke Tio Owah, akhirnya diperiksa bersama Ki Kertasemita. Tio Owah bersama orang-orang kampung berjanji akan menangkap pembunuhnya dan menyerahkan ke pengadilan.
Atur kawula pun Sakrama, griya kawula siti dhusun ing Kalêbèn, tanah ing Pajang salèripun margi agêng, bawah ing Surakarta ing ngajêng andhèrèk Radèn Riya Panyangkringan. Kaatura dhumatêng ing parentah agêng, Kangjêng Tuwan Dhêminêg, saha asistèn residhèn, ing karaton dalêm Surakarta Adiningrat.
Ingkang kawula aturakên dhumatêng ing parentah agêng kangjêng tuwan, kala ing dintên Sênèn tanggal kaping 14 wulan Arwah taun Jimawal 1765, wanci enjing kawula dipun pêndhêt bêrah dhatêng tiyang Cina, awasta Sêngkèk Tio Èk, rencangipun Babah Tio Owah, pak apyun tanah ing Kaduwang, ingkang kawula bêkta awarni gêndhis batu manisan tèh kalihan saruwal rasukan. Kawula sunggi dados sasunggèn. Lumampah dhatêng ing Kawisbangun dipun bêrahi kawan wang, kawula lajêng lumampah kalih Sêngkèk Tio Èk. Dumugi wontên margi wana ing Karandhon, sakilèn dhusun Karandhon padhêkahanipun siti dhusun ing Klalung, bawah dalêm ing kadospatèn kaprabon kaprangwadanan. Ing ngajêng andhèrèk Kangjêng Pangeran Mayor Ariya Suryanagara, pun Sêngkèk Tio Èk wau, amanggih bilai dipun kaniaya dipun bêgal ing tiyang durjana, kathahipun tiyang gangsal. Dêdamêlipun sami waos sadaya, kawula batên uninga namining durjana, pun sêngkèk lajêng dipun waosi, tatu sakêlangkung kathah lajêng pêjah, kawula dipun pênthungi dipun gêbagi ngantos batên èngêt. Babêktan kawula dipun pêndhêti, tiyang durjana sami lumajêng batên kantênan purugipun. Sarêng kawula èngêt lajêng mantuk sanjang-sanjang dhatêng Babah Tio Owah, lajêng Babah Tio Owah wau lapur dhatêng kapala pak agêng, lajêng pak kapala amaringi upas 1, awasta Ki Kêrtasêmita, kautus atitipariksa dhatêng panggenanipun kabegalan,
kawula inggih tumut. Sadhatêngipun wontên panggenan pambegalan wau, inggih sayêktos Sêngkèk Tio Èk wau pêjah, lajêng kănca upas wau anêdha tulung dhatêng tiyang siti dhusun ing Klalung, lajêng sami angungêlakên titir, batên dangu kănca prapat mănca gangsal sami dhatêng, kănca upas lajêng ambucal pisaid, yèn Babah Tio Owah wau, anêbut batên suka batên tarima, pêjahipun Sêngkèk Tio Èk wau amargi dipun kaniaya dipun begal ing tiyang durjana, batên kantênan tiyangipun, ing têmbe wingking mênawi angsal titik kapanggih tiyangipun durjana, ingkang nganiaya amêjahi dhatêng Sêngkèk Tio Èk. Atas dipun suwun ing adil pariksanipun ing parentah agêng, kănca prapat mănca gangsal sadaya, inggih sami anaidi anampèni ing pisaidipun upas. Jisim lajêng dipun pêndhêm wontên siti panggenan pambegalan wau, namung punika atur kawula.
Kala kapriksa wontên ing pasowan dalêm, kadospatèn kaprabon kaprangwadanan. Ing dintên Kêmis tanggal ping 17, wulan Arwah ing taun Jimawal 1765.